اثر هشت هفته تمرین قدرتی بر پروتئین واکنش‌دهنده – C و فیبرینوژن

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین قدرتی بر پروتئین واکنش‌دهنده- Cو فیبرینوژن بود. روش: بدین منظور تعداد 24 دانش آموز 18-16 ساله سالم و غیر فعال دبیرستان شبانه‌روزی حاج جلیل فلاحی شهرستان مرودشت با میانگین سن 92/0±91/16 سال، میانگین وزن 05/5±19/74 کیلوگرم و میانگین قد 04/5±40/170 سانتی‌متر به صورت داوطلبانه و بر حسب شرایط مورد نیاز تحقیق از طریق فراخوان و اطلاع از شرایط پژوهش انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی به دو گروه تمرین قدرتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین قدرتی به مدت هشت هفته (سه روز در هفته) با شدت 75-60 درصد یک تکرار بیشینه به اجرای تمرین قدرتی پرداختند. در هر جلسه هشت ایستگاه تمرینی به کار رفت و حرکات هر ایستگاه در سه نوبت اجرا شد. قبل و بعد از هشت هفته تمرین از همه آزمودنی‌ها در حالت ناشتا از ورید بازویی دست راست خون گیری (پنج میلی لیتر) به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافته‌های تحقیق از آزمون‌های آماری  tمستقل و t وابسته استفاده شد (05/0 P≤). یافته ها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین قدرتی منجر به کاهش معنی‌دار پروتئین واکنش دهنده- C (02/0=P) و فیبرینوژن (003/0=P) گردید. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش نتیجه‌گیری می‌شود که تمرین قدرتی به مدت هشت هفته می‌تواند اثرات مفیدی روی برخی نشانگرهای التهابی بگذارد و با کاهش پروتئین واکنش دهنده- C و فیبرینوژن باعث کاهش خطر حوادث بیماری‌های قلبی- عروقی شود.